Wyniki leczenia kiły objawowej późnej

Są one dobre, jeśli chodzi o proces wygojenia się kilaków lub wykwitów występujących w kile guzkowo-pełzakowatej. Opisywane w pierwszych latach powojennych pojedyncze nawroty procesu kilakowego należy przypisać ówczesnemu zbyt niskiemu dawkowaniu penicyliny, wynoszącej Ok. 2 min j. antybiotyku na leczenie. Opierając się na doświadczeniu własnym i przeglądzie piśmiennictwa, Tucker dochodzi do wniosku, że objawowe wyleczenie kilaków udaje się uzyskać u 90% chorych już po przeprowadzeniu 1 cyklu leczenia penicyliną. Curtis i wsp. są zdania, że po dawce 6 min j. PAM uzyskuje się równie dobre wyniki jak po stosowaniu metali ciężkich, niezależnie od metody i okresu leczenia od względem serologicznym wyniki leczenia objawowej kiły późnej są o wiele gorsze. Surowiczooporność u tych chorych do 5 lat po leczeniu stanowi regułę, a nie wyjątek (Moore). Podobnie jak w kile utajonej, ani dodatnie OK, ani dodatni ON lub FTA nie wskazują na niepowodzenie lecznicze. Za jedyny wykładnik w tym względzie uchodzi niestwierdzenie cech postępu kiły późnej co najmniej w kilkunastoletnim okresie kontroli.