Leczenie kiły wrodzonej wczesnej penicyliną i bizmutem
Metoda ta, szeroko stosowana w okresie pierwszych kilku lat powojennych, traciła stopniowo na aktualności, z chwilą gdy przekonano się, że dołączanie bizmutu nie poprawia wyników leczenia w porównaniu z wyłącznym stosowaniem penicyliny (Iwanowska i wsp.). Dodatkową ujemną stroną leczenia bizmutem była jego toksyczność, co było szczególnie nieobojętne wobec znanego częstego współistnienia zapalenia i zwyrodnienia narządów wewnętrznych u dzieci z kiłą wrodzoną wczesną.
Najnowsze komentarze