Maskujące działanie penicyliny na przebieg kiły

Polega ono na zmianie obrazu i przebiegu kiły w następstwie stosowania małych dawek penicyliny w związku z leczeniem innych chorób, np. rzeżączki, u osób zakażonych nie tylko dwoinkami Neissera, ale i krętkami bladymi (la syphilis masquee, Maskieiungseilekt). W okresie metaloterapii maskowanie kiły nie wchodziło praktycznie w grę, a to z uwagi na wyjątkowe — poza kiłą — stosowanie preparatów nowarsenobenzolu i bizmutu. Ze zrozumiałych powodów penicylina zmieniła radykalnie ten stan rzeczy. Aktualnie nie ulega wątpliwości, że w następstwie wstrzykiwania małych dawek penicyliny dojść może do przedłużenia w rozwoju objawu pierwotnego do 41—82 dni, a kiły wtórnej — do 160 dni, w zależności od dawki i rodzaju preparatu. Równolegle do tego możemy spotkać się z późniejszą niż zwykle seropozytywizacją OK; odczyny te mogą u niektórych chorych stanowić jedyny wykładnik zakażenia kiłowego. W każdym przypadku domniemanego maskowania kiły przez penicylinę należy wziąć w rachubę, czy przyczyną tego stanu rzeczy nie są inne czynniki, jak np. błędna ocena obrazu klinicznego przez badającego, zaniedbania w ciągłości kontroli serologicznej, superinfekcja kiłowa i inne czynniki. Jak wiadomo, kiła może przebiegać mało typowo u części chorych niezależnie od wszelkiego leczenia.