Press ESC to close

Leczenie kiły objawowej późnej skóry i błon śluzowych

Dane ogólne. W odróżnieniu od kiły narządów wewnętrznych kiłę późną skóry określa się jako zajmującą „nieżyciowe” układy (Mc Elligott). Określenie to jest słuszne tylko częściowo, biorąc pod uwagę, że u chorych w tym okresie kiły stwierdza się nierzadko współistniejące zmiany swoiste w narządach „ważnych życiowo”. U 15% z kilakami skóry i błon śluzowych stwierdzono współistnienie kiły układu krążenia (Moore). W tym stanie rzeczy wczesne rozpoznanie Objawowej kiły późnej jest zagadnieniem o dużej doniosłości klinicznej. W Klinice Dermatologicznej AM w Warszawie w grupie 80 chorych z kilakami skóry i błon śluzowych stwierdzono, że 92% spośród nich nie było nigdy leczonych swoiście (lues ignota), a u 8% można było uważać uprzednio stosowane leczenie arseno-bizmutowe za niedostateczne (Miedziński). Evan i wsp. podają, że do rozwoju objawowej kiły późnej dochodzi u 33% chorych nie leczonych we wczesnym okresie zakażenia. O ile w kile utajonej nie udaje się bliżej określić aktywności choroby, to w kilakach skóry i błon śluzowych postępujący charakter choroby nie budzi żadnej wątpliwości. Oczywista, że wczesne rozpoznanie i leczenie kiły późnej jest istotne nie tylko z klinicznego, ale i rokowniczego punktu widzenia, gdyż zapobiega ono większemu zniszczeniu tkanek i rozwojowi następczych zniekształceń anatomicznych i zaburzeń czynnościowych, zwłaszcza w odniesieniu do procesu kilakowego jamy nosowo-gardłowej. Miarą zbyt późnego rozpoznawania kiły tego okresu może być to, że swoiste tło choroby rozpoznano przeciętnie po upływie 2,5 lat od początku jej rozwoju, jeśli chodzi o kilaki skóry, i po 7 miesiącach, jeśli chodzi o ogniska śluzówkowe (Miedziński). W wyniku znacznego postępu w leczeniu kiły wczesnej zmiany kilakowe skóry i błon śluzowych należą w chwili obecnej do dużej rzadkości. Natuje się również znaczny postęp w zakresie serodiagnostyki kiły tego okresu. U 97—100% chorych na późną kiłę wyniki OK w oparciu o antygeny kardiolipinowe wypadają dodatnio. Dodatni ON stwierdza się u 100% nie leczonych i u 96,1% leczonych z powodu późnej kiły skóry.