Odczyn JHŁ

Patogenezę, obraz kliniczny oraz zapobieganie temu odczynowi omówiono w rozdz. 30. Odczyn ten występuje u 40—55% noworodków i niemowląt. Jest on na ogół tym intensywniejszy, im cięższa jest posocznica krętkowa. Doniosłość odczynu polega na jego wpływie pogarszającym stan ogólny dzieci, co w związku z wyniszczeniem, jakie nierzadko powoduje sama kiła, może prowadzić do nagłego załamania stanu, a nawet do śmierci. Większość autorów jest zdania, że odczyn JHŁ stanowi nie główną przyczynę, ale moment współodpowiadający za niepomyślne zejście. Przytacza się tu argument, że do sporadycznego zejścia śmiertelnego dochodzi w przypadkach najcięższego przebiegu kiły u dzieci, których utrzymanie przy życiu było wątpliwe od początku z uwagi na nasilone zmiany swoiste w narządach wewnętrznych. Poczyniono spostrzeżenia, że małe dawki penicyliny stosowane w pierwszych 2—3 dniach leczenia mają łagodzić intensywność odczynu w związku z przedłużaniem okresu rozpadu krętków bladych, co zabezpiecza dzieci leczone przed wystąpieniem najcięższych Objawów zatrucia. Równocześnie jednak niewystąpienie odczynu JHŁ u dzieci z ciężką kiłą wrodzoną może mieć niepomyślne znaczenie rokownicze. Michałowski radzi rozpoczynać leczenie od małych dawek penicyliny, tym mniejszych, im cięższy jest przebieg kiły i zmiany narządowe.