Press ESC to close

Kontrola dzieci zrodzonych z matek chorych na kiłę

Większość autorów uważa ją za niezbędną. Proponuje się następujący schemat kontroli: a. badanie krwi pępowinowej w czasie porodu z jednoczesnym badaniem OK u matki; b. wykonanie OK u noworodka 12 dnia po porodzie; c. badanie OK u niemowlęcia po upływie 1, 2, 3 i ewent. dalszych miesiącach, jeśli nie doszło już wcześniej do seronegatywizacji; d. wykonanie ON bezpośrednio po przejściu dodatnich OK w ujemne. W trakcie kontroli dzieci możemy przekonać się o następujących wynikach profilaktycznego leczenia matek: 1. U dzieci wolnych od kiły utrzymują się trwale ujemne OK, a ich rozwój ogólny pozostaje prawidłowy. 2. U pewnej części dzieci stwierdza się postępujące obniżanie się miana OK i przejście ich w ujemne, zwykle do 3—4 mieś. ż., podczas gdy ON i odczyn FTA utrzymują się dłużej, przechodząc w ujemne w 2 półroczu życia. 3. U części dzieci można stwierdzić kliniczne i radiologiczne objawy przebytego w życiu płodowym zakażenia i u tych dzieci dochodzi do negatywizacji OK, zwykle w okresie 6—12 mieś. ż. 4. Jak to już podkreślono, u 1—2% dzieci dochodzi do rozwoju objawów kiłowych w związku z nieskutecznym, z różnych powodów, leczeniem profilaktycznym ciężarnych. Dokonanie ostatecznej oceny stanu zdrowia dzieci urodzonych z profilaktycznie leczonych matek jest możliwe już po pierwszych kilku miesiącach życia, rzadziej w 2 półroczu życia. Prawidłowy rozwój ogólny dzieci przy utrzymujących się ujemnych OK przemawia przekonywająco za tym, że dzieciom udało się uniknąć zakażenia. Ewentualne wątpliwości w tym względzie rozprasza ujemny wynik ON; dodatni wynik tego odczynu po upływie 1 roku daje podstawę do rozpoznania kiły u dziecka. Zaufanie do penicyliny jako leku przeciwkiłowego jest tak duże, że część autorów uważa długoletnią kontrolę tych dzieci za zbyteczną, przynajmniej w olbrzymiej większości przypadków.