Odczyn Jarisch-Herxheimera-Łukasiewicza

Polega on na reakcji gorączkowej, występującej wyłącznie w kile po pierwszym wstrzyknięciu silnych leków przeciwkrętkowych, takich jak dawniej r.eosalwarsan, a obecnie penicylina. W postaci złagodzonej do odczynu JHŁ dochodzi również u chorych na kiłę wczesną leczonych innymi niż penicylina antybiotykami. Mimo że patomechanizm odczynu JHŁ nie jest całkowicie jasny, wiąże się ten odczyn z masowym rozpadem krętków bladych pod wpływem leku. Penicylinoterapia kiły stała się okazją do wznowienia badań nad odczynem JHŁ. Dodać należy, że w większości doniesień poświęconych leczeniu kiły wczesnej analizuje się odczyn JHŁ jako jeden z kryteriów skuteczności leczenia swoistego. Objawy. Niezbędnym warunkiem rozpoznania odczynu JHŁ jest wzrost ciepłoty w granicach 38—40°, do którego na ogół dochodzi między 6 a 10 godz. od wstrzyknięcia penicyliny. Po kilku lub kilkunastu godzinach ciepłota obniża się litycznie i wraca do normy. Symptomatologia miejscowa odczynu sprowadza się do nasilenia zapalnego odczynu istniejących wykwitów kiłowych lub sprowokowania ich pojawienia się. Z mniej lub stale towarzyszących objawów należy wymienić: leukocytozę, spadek liczby eozynofilów we krwi, wzrost poziomu globulin i obniżenie — albumin we krwi, notowany sporadycznie wzrost białka i pleocytozy w płynie mózgowo-rdzeniowym, a niekiedy również wzrost miana OK. W obrazie histologicznym wykwitów skóry zwraca uwagę rozszerzenie drobnych naczyń, obrzęk ich ściany i sąsiedztwa oraz pojawienie się nacieków okołonaczyniowych. Zmiany te są całkowicie odwracalne.