Odczyny serologiczne w reinfekcji

W reinfekcji typu objawu pierwotnego stwierdza się początkowo ujemne odczyny serologiczne, a potem dopiero dochodzi do rozwoju objawu pierwotnego, analogicznie jak w pierwszym zakażeniu kiłowym. W odróżnieniu jednak od tego ostatniego odczyny klasyczne pojawiają się znacznie szybciej; również szybciej stwierdzić można dodatni odczyn Nelsona. Tak np. Degos podkreśla, że klasyczne odczyny występują już po około tygodniu od wystąpienia objawu pierwotnego, a dodatni odczyn Nelsona — po 4 dniach (booster effect). Wcześniejsze pojawienie się odczynów serologicznych interpretuje się jako odczyn „anamnestyczny”, zależny od nabytej przez ustrój zdolności do wytwarzania reagin i przeciwciał (le phenomene de rappel); takie zachowanie się odczynów serologicznych stanowi przekonywający dowód powtórnego zakażenia kiłą. Aktualnie bierze się również pod uwagę możliwość reinfekcji przy utrzymującym się dodatnim odczynie Nelsona lub przy odczynie wątpliwym (Joulia; Kozakiewicz). Jak wiadomo, obecność immobilizyn we krwi nie jest jednoznaczna z pełną odpornością przeciwkiłową, za czym przemawiają udane zakażenia kiłą w warunkach doświadczalnych (Magnuson i wsp.).