Zapobieganie maskowaniu kiły przez penicylinę

Duże znaczenie w tym względzie ma należyte uświadomienie chorego z rzeżączką co do możliwości jednoczesnego zakażenia kiłą. Chorego należy zobowiązać do mierzenia ciepłoty w razie wystąpienia ewent. dreszczy lub innych objawów ogólnych w kilka godzin po wstrzyknięciu penicyliny. Pojawienie się gorączki może przemawiać za odczynem JHŁ, uważanym za całkowicie swoisty dla kiły. W leczeniu rzeżączki obowiązywać powinny lekarza następujące wytyczne: jednoczesnego zakażenia kiłą; obok badania klinicznego przeprowadzić należy badanie serologiczne. 2. Po przeprowadzonym leczeniu rzeżączki wykonuje się dodatkowe badanie serologiczne w terminie 3 mieś. od leczenia. chorych na rzeżączkę i podejrzanych o jednoczesne zakażenie kiłą, np. na podstawie wyników badania partnera płciowego, w grę wchodzi przeprowadzenie profilaktycznego leczenia przeciwkiłowego przy użyciu dawek penicyliny stosowanych w kile pierwotnej surowiczoujemnej. 4. Z uwagi na bardziej prawdopodobne maskowanie kiły przez benzatynę niż przez inne preparaty penicyliny — należy w leczeniu rzeżączki dać pierwszeństwo tym ostatnim preparatom. Jest to uzasadnione także tym, że zwłaszcza po penicylinie prokainowej dochodzi rzadziej do rozwoju szczepów rzeżączkowych mało wrażliwych na antybiotyk. 5. U chorych ze stwierdzoną nieoczekiwanie kiłą, u których stosowano penicylinę z innych powodów, należy przeprowadzić właściwe dla rozpoznanego okresu kiły leczenie, jeśli uprzednie dawkowanie antybiotyku było zbyt niskie. 6. Obowiązywać powinno przeprowadzenie leczenia profilaktycznego kiły u tych ciężarnych, u których stwierdzono rzeżączkę po 6 miesiącu ciąży. 7. W razie stwierdzenia niewątpliwego odczynu JHŁ u chorych leczonych z powodu rzeżączki należy uznać za uzasadnione przeprowadzenie u nich profilaktycznego leczenia przeciwkiłowego. Oczywista, że zjawisko maskującego działania penicyliny w kile jest niekorzystne zarówno z klinicznego, jak i epidemiologicznego punktu widzenia. Zapobiec temu można jedynie przez odpowiednie leczenie i kontrolę chorych na rzeżączkę, przy czym badania serologiczne mają tu szczególne znaczenie. Znaczne rozpowszechnienie penicyliny w lecznictwie czyni prawdopodobnym maskowanie kiły także w związku z leczeniem innych niż rzeżączką chorób.