Press ESC to close

Wnioski końcowe dotyczące reinfekcji

Z praktycznego punktu widzenia niepowodzenia po leczeniu kiły wczesnej mają wielkie znaczenie nie tylko kliniczne, ale i epidemiologiczne. Nie rozpoznane i nie leczone w właściwym czasie, mogą one stanowić zapowiedź późnych powikłań narządowych i układowych kiły. Za wskazania do absolutnie niezbędnego leczenia należy przyjąć:1. nawroty serologiczne, przy czym konieczne jest co najmniej 2-krotne stwierdzenie dodatnich odczynów klasycznych o wysokim lub narastającym mianie; 2. nawroty kliniczne (wykwity kiły wtórnej w obrębie skóry i błon śluzowych, nawrót w obrębie ośrodkowego układu nerwowego); 3. stwierdzona w trakcie kontroli ipoleczeniowej bezobjawowa kiła układu nerwowego; 4. stan surowiczooporności, tj. utrzymywanie się wysokiego miana odczynów klasycznych po 6—9 mieś. od przeprowadzenia leczenia penicyliną; 5. urodzenie przez kobietę leczoną z powodu kiły wczesnej dziecka z kiłą wrodzoną (Moore).