Kontrola po leczeniu kiły wrodzonej późnej (powyżej 3 r.ż)

W okresie pierwszych 2 lat przeprowadza się -ją co 3 miesiące, w okresie późniejszym — co 6 miesięcy (Straszyński). Wieloletnie niestwierdzanie nawrotów kiły przemawia praktycznie za jej wyleczeniem, niezależnie od zachowania się odczynów serologicznych. Trwale dodatnim OK nie przypisuje się ujemnego znaczenia rokowniczego, jeśli wyniki kontroli ogólnej i specjalistycznej nie przemawiają za postępem choroby. U dzieci prowadzi się kontrolę aż do okresu pokwitania, a to z uwagi na możliwość późniejszego wystąpienia zapalenia miąższowego rogówki. Ogólnie okres kontroli musi obejmować wiek dziecięcy, szkolny i dojrzewania. Jako zakończenie kontroli postuluje się przeprowadzenie badania specjalistycznego, przede wszystkim neurologicznego, okulistycznego, otiatrycznego i ewent. płynu mózgowo-rdzeniowego. Rokowanie w kile wrodzonej późnej bezobjawowej i typu kilakowego jest zasadniczo pomyślne, podkreślić należy jednak, że w chwili obecnej nie dysponujemy argumentami o zupełnie pewnym wyleczeniu tej postaci kiły.